Project ‘haast’ gaat over haast wat als pijn ervaren kan worden. Het idee begon vanuit de verwondering over en afschuw naar hoeveel dode hazen langs de kant van de weg lagen. Ik ging ze fotograferen. Hoe krom eigenlijk dat wij met onze auto’s en onze haast hun leefgebied binnentreden. De haas herkent een auto niet als natuurlijke bedreiging, wordt verblind door het licht en ziet daarom niet meer wat er in de duisternis schuilgaat: weiland, natuur, leven.
Ook wij mensen worden soms verblind en blijven rennen. We draven met tunnelvisie door in bedrukkende of zelfs beangstigende patronen.
Zoals al mijn projecten nauw verbonden zijn met persoonlijke levensvragen; ben ik ook in 'haast' mijn eigen medium. Door bewust stil te staan bij de pijn, en met de haas als krachtdier, kon ik mezelf helen.